Franciscus bleef ongehuwd. Hij was de grootste gangster uit onze familiegeschiedenis, en was duidelijk beïnvloed door zijn criminele vader Ivo Lamsens.
Eerst vinden we Franciscus als 17-jarige in de alfabetische registers van veroordeelden. Op 18 maart 1835 kreeg hij namelijk 5 jaar opsluiting wegens diefstal met verzwarende omstandigheden, gepleegd samen met zijn broer Carolus Lamsens. Hij had in de nacht van 16 op 17 augustus 1834 een inbraak gepleegd in Ledegem, en een zilveren uurwerk en andere voorwerpen gestolen.
Eerst werd hij door het assisenhof van Brugge slechts veroordeeld voor heling van de gestolen voorwerpen. Dat kostte hem 6 maanden gevangenis, wat hij blijkbaar overdreven vond. Hij ging in beroep, maar dat liep zeer slecht af. Het Hof van Beroep beschouwde hem niet als heler, maar als mededader, en zijn straf van 6 maanden werd verhoogd tot 5 jaar !! (zie de tekst bij broer Carolus Lamsens)
Nauwelijks vrijgelaten, werd Franciscus in 1840, ditmaal samen met zijn vader-leermeester Ivo Lamsens, veroordeeld tot 2 jaar cel (zie de tekst bij vader Ivo Lamsens). In 1842 kwam hij vrij: 23 jaar oud, waarvan 7 jaar in de gevangenis.
Amper enkele jaren later liep het helemaal mis. In de nacht van maandag 8 op dinsdag 9 mei 1848 trok Franciscus te voet naar Langemark en stal daar een zak, een zwarte laken broek, een blauwe linnen kiel, een bruine katoenen vrouwenmantel, een gestreept kinderkleed, een katoenen voorschoot, een zwarte voorschoot, een katoenen jak, een zwarte rok, 15 liter aardappelen, een halfstok boter, drie en een half broden en 5 kg ketengaren. Toen hij bij dageraad om 7h30 met de zware zak thuis in Moorslede arriveerde, werd hij opgemerkt door passanten die de politie verwittigden.
Franciscus moest voor deze feiten op 7 september 1848 voor het assisenhof van Brugge verschijnen. Rekening houdend met de verzwarende omstandigheid dat de diefstal gebeurde door inbraak, in een bewoond huis en 's nachts, en dat er bovendien sprake was van herhaling, werd Franciscus veroordeeld tot ... levenslange gevangenisstraf, voorafgaande publieke tentoonstelling aan de schandpaal, en een brandmerk op de rechterschouder met de letters 'TP' ('Travaux forcés à Perpétuité' = levenslange dwangarbeid)!!!
In die tijd waren de straffen voor diefstal inderdaad ongelooflijk streng. Bovendien moesten gevangenisstraffen tot de laatste dag uitgezeten worden, maar 'levenslang' was toch eindig - want na 20 jaar kreeg Franciscus gratie. Hij kwam vrij op 7 juli 1868. En toen moest het ergste nog komen ...
Op zaterdagnamiddag 10 oktober 1868, nauwelijks 2 maanden na zijn vrijlating, lokte hij in de dreef van het kasteel van Rumbeke een jongen van 12 jaar mee onder een duiker, en verkrachtte hem.
In het assisendossier lezen we het verhoor van Sophia Verbrugghe, de moeder van het kind Joannes Malfait. Samengevat is haar verhaal als volgt.
Die namiddag begon het lichtjes te regenen. Haar zoon passeerde toevallig in de dreef. Franciscus Lamsens was daar ook, en stelde aan de jongen voor om samen te schuilen onder de duiker van de beek. Daar haalde Franciscus een mes uit zijn zak en dwong de jongen zijn broek open te maken, waarna hij die helemaal uittrok. Wat er daarna gebeurde wordt door de jongen met de volgende woorden omschreven: «Hij bukte mij gelijk een geitenbuk». Daarna gaf Franciscus hem een stuiver met de woorden: «Gij moogt het tegen niemand zeggen».
Het hof veroordeelde Franciscus tot 15 jaar dwangarbeid, gevolgd door 15 jaar toezicht door de politie.
Toevallig vonden we Franciscus Lamsens, vele jaren na deze feiten, terug in Gent, als kleermaker.
Stamboom (genealogie/genealogy/généalogie) Lanssens-Denoo: 24.928 personen (individuals, personnes) d.d. 20 oktober 2024 - site: http://lanssens.be