Notities bij: Franciscus Jacobus ('Frans') VERMEIRE
Na de vader 'Jan-3' had het landbouwersgeslacht in de vierde generatie voortgezet moeten worden door de oudste zoon 'Jan-4' Vermeire. Jan-4 bezat echter niet het nodige talent en bleef ook ongehuwd. Het landbouwersgeslacht werd gered door de geboorte van een tweede zoon (het zevende en laatste kind!) Frans Vermeire. Die had opnieuw een opvolger 'Jan-5' Vermeire. Na Jan-5 kwamen Valère Vermeire en ten slotte zijn zoon Eddy Vermeire. Eddy werd gebroodroofd door de Groenen die via geniepige wetgeving in de jaren '1980 zijn landbouwbedrijf onleefbaar maakten. Daarmee eindigde ons eeuwenoud landbouwersgeslacht Vermeire in mineur.
_____________
Hierna volgt een getuigenis van Valère Vermeire (°28.12.1924), over zijn grootvader Frans.
«Frans Vermeire is geboren op 9 juni 1854 te Westkapelle (op zijn gedachtenisprentje staat foutief 7 juni). De exacte locatie ken ik niet, maar het was in het Schorre, dat is naar de richting Knokke toe. Hij was de zoon van Jan Vermeire, gehuwd met Blondina Van Laeke die stamde uit ter Biest, een hoeve tussen De Haan en Wenduine.
Frans huwde in 1884 met Euphrasie Schram, geboren in dezelfde hoek tegen Knokke op 18 november 1853. Ze waren allebei dus meer dan 30 jaar. Ze hadden een huwelijkscontract bij notaris Richard Pollentier te Dudzele. Van hun 10 kinderen stierven er 3 in hetzelfde jaar van geboorte, nl. een tweeling en later nog een meisje. Er bestaat geen foto van onze grootmoeder, maar van horen zeggen van mijn grootmoeder langs moeders zijde, was zij een groot, struis, diepgelovig mens.
Ze boerden in Heist, betrekkelijk groot, maar zoals meerdere grotere graanboeren ging Frans omstreeks het jaar 1890 bijna bankroet, doordat de graanprijzen ineenstortten.
- vóór 1880 kreeg de boer 34 BEF per 100 kg voor zijn tarwe.
- tussen 1880-1890 kreeg hij 31 BEF per 100 kg.
- tussen 1890-1894 kreeg hij 17,50 BEF per 100 kg.
- in 1894 kreeg hij 14 BEF per 100 kg.
De reden van deze prijsdaling was het goedkope Amerikaanse graan, dat massaal ingevoerd werd vanaf 1880.
Daar bovenop deed het faillissement van de bank Dujardin in 1874 te Brugge onze grootvader nog meer wankelen, want hij had 3.000 BEF schulden en moest zich al heel vroeg 'in zijn hemd zetten'.
De bank speelde in die tijd een grote rol in de economie rond Brugge. De faling was 30 miljoen BEF. Veel grote boeren en kleine fabrieken gingen over kop, en veel mensen die van intrest moesten leven werden op slag straatarm. Als anekdote trouwens nog dit: er was 11.131 BEF ingezameld voor het oprichten van een standbeeld van Jan Breydel en Pieter de Coninck. Dat geld rustte bij dezelfde bank. Het was ook verdwenen, en het duurde nog 13 jaar eer men er toe kwam het geplande standbeeld in te huldigen.
Door de steeds slechter wordende situatie kon hij dit niet houden, dus moest Frans 'venditie' (uitverkoop) houden in zeer ongunstige omstandigheden. Berooid, maar toch ook niet geheel arm, vestigde het gezin zich rond 1890 in Westkapelle, op een boerderijtje waar nu het restaurant 'De Waterral' is, hoek Natiënlaan en weg naar Sluis. Het was een kleine hofstede («een kleine 'doening'» of «een krottig 'postje'») van 18 à 20 gemeten of 9 ha, iets wat hij nog gedeeltelijk kon betalen. Daarom moesten verscheidene van zijn kinderen gaan werken of dienen, wat hij als een oneer aanzag. Later is de oudste zoon Albert Vermeire hier blijven wonen, en de dochter Serafine-('Fientje') Vermeire ernaast.
Frans heeft nooit aanvaard dat hij aan de kant van de maatschappij werd gezet, iets waar hij volledig machteloos tegen was. Hij leefde met velen en met de gemeenschap in onvrede, aanvaardde ook niets meer, en dronk een goede pint. Hij is slechts 61 jaar oud geworden, en zijn vrouw Euphrasie zelfs maar 49 jaar. Ons later 'metje' Sylvie Vermeire was toen pas 9, en Jan Vermeire 5 jaar. Het was een heel triestige begrafenis. Frans heeft een leven gehad van veel grote ontgoochelingen. Toch had hij een groot en zeer mooi gezin: bekijk de groepsfoto van begin de jaren 1920. Hij heeft nooit een kleinkind mogen zien en hij heeft nooit gekund wat een boer uit deze tijd normaal moest kunnen, nl. zijn laatste jaren genieten van de vruchten van zijn zwoegen.»
_____________
Vervolg van dit verhaal bij de jongste zoon Joannes-('Jan) Vermeire.
Stamboom (genealogie/genealogy/généalogie) Lanssens-Denoo: 24.928 personen (individuals, personnes) d.d. 20 oktober 2024 - site: http://lanssens.be