'Nonkel Robert' is begonnen als rijkswachter (gendarme) in Sint-Amandsberg, maar mijn oudste herinneringen zijn van de tijd toen hij en Jeanne in de gendarmerie van Zwevezele woonden. Tante Pharaïlde (gehuwd met rijkswachter Albert Doutreluingne) beweerde altijd dat Robert na de oorlog dank zij haar bij de Rijkswacht is mogen gaan. Ik herinner me hoe Robert vaak in Oostkamp op bezoek kwam met zijn Volkswagen Kever (hij was de eerste van de familie met een auto). Met hun 9 kinderen (onze neven en nichten) hadden we regelmatig contact, maar toch niet zo heel veel: wij waren met 5, zij met 9, dat zijn in feite groeperingen op zich. Tot op hoge leeftijd kwam Jeanne nog met de fiets vanuit Zwevezele op bezoek bij ons in Sint-Michiels.
Op de begrafenisplechtigheid van Robert werd zijn leven door de kinderen als volgt samengevat:
89 jaar geleden in Lapscheure geboren, een klein dorpje nabij Damme, in een andere tijd. De wereld is intussen helemaal veranderd. De streek van Lapscheure, Hoeke en Damme heeft hem altijd blijven aantrekken. Met het ganse gezin gingen we ook vele malen naar 'De Smisse' op bezoek bij zijn familie in Lapscheure.
Hij heeft een lang leven achter de rug, een hele weg afgelegd. Soms was de weg effen, vaak hobbelig met hier en daar een diepe put. Maar dat is eigen aan het leven. Zijn vader vroeg verloren, zijn moeder hertrouwd, twee zussen, een broer. Zoals iedereen is ook hij zijn eigen weg gegaan. De oorlogsperiode heeft een diepe indruk op hem nagelaten. In 1942 was Robert 18 jaar oud, en toen werd hij, zoals zovelen, opgevorderd om te werken in Duitsland, in Berlijn.
57 jaar geleden gehuwd met Jeanne. Na zo'n lange periode zijn de scherpe kantjes reeds lang afgesleten. Uit dit huwelijk zijn negen kinderen geboren die ook allen hun eigen pad zijn gevolgd. In zo'n groot gezin moet natuurlijk brood op de plank komen en hij is zowat zijn hele actieve beroepsloopbaan - 35 jaar - in dienst geweest bij de rijkswacht. Op zondagnamiddag werden er uitstapjes gemaakt naar het bos of naar de zee. Veel reizen zaten er toen niet in.
Papa is nooit echt een keukenpiet geweest, maar hij was altijd wel een goede eter die apprecieerde wat mama voor het grote gezin klaarmaakte. De keren dat hij zelf aan het fornuis stond maakte hij steevast spek met eieren klaar, dat was zijn specialiteit. En tegen een stukje taart of chocolade zou hij nooit neen zeggen; hij was altijd wel een levensgenieter.
Na zijn pensionering tijd voor wat rust? Niet echt, werken in de moestuin slorpte heel wat tijd op. Robert was altijd graag bezig in de tuin, groenten en fruit telen en druiven kweken in de serre was een passie. In zijn atelier was hij altijd bezig, fietsen herstellen, vogelkooien bouwen, knutselen en schilderen. Vogels kweken, parkieten en kanaries was een hobby. In de vrije tijd maakte hij samen met Jeanne enkele mooie reizen naar Frankrijk, Spanje en Zwitserland. Naar mate hij ouder werd, kon dat steeds minder; de auto moest enkele jaren geleden worden opgegeven en meteen was hij een stukje vrijheid en onafhankelijkheid kwijt.
Het laatste jaar ging hij regelmatig naar het dagcentrum "De Kim" in Ardooie. Daar ging hij graag naartoe. Hij beschouwde het als 'naar zijn werk gaan'. Bejaarden onder elkaar. Hij was er graag bij. Op 31 mei moest papa onverwacht naar het ziekenhuis. Maar hij gaf de moed niet op. Dankzij zijn sterke wil en zijn optimisme was hij uiteindelijk toch aan de beterhand. Hij fleurde helemaal op als we op bezoek kwamen. Hij sprak steeds meer over naar huis gaan, maar dat heeft niet meer mogen zijn.
Over Jeanne schreven de kinderen (samenvatting Rudi Meire):
Ze was het 4e kind in een landbouwersgezin. Daarna kwamen er nog een broer en een zus, dus een groot gezin met 6 kinderen.
Op 10 mei 1940 was het oorlog. Mama was toen 12 jaar. Dikwijls vertelde ze over die dag. Het was heel warm en de kinderen werden van school teruggestuurd naar huis. Ze vertelde ook over het dubbele bombardement door Britse vliegtuigen op Sint-Michiels op Pinksterzondag 28 mei 1944 met zoveel burgerslachtoffers. Het woonhuis en de stallingen werden ernstig beschadigd. Het enige paard en vele koeien werden gedood. Wederopbouwen was geen optie en het ganse gezin verhuisde naar een woning met veel akkerland in het Kloosterveld te Sint-Andries. Hun oude woning is in de jaren '1990 restaurant Boekeneute geworden.
Mama had een opleiding handelsrekenen/boekhouden in het avondonderwijs gevolgd. Daardoor kon ze als 18-jarige, werken op de afdeling boekhouden van de Compensatiekas der Christelijke Patroons in Brugge. Mama was ook creatief ingesteld: als jongvolwassene ging ze naar de tekenacademie. Ze had talent om te tekenen.
In 1955 verliet ze de ouderlijke woonst in Sint-Andries en huwde ze met Robert Meire, rijkswachter van beroep. Als getrouwde vrouw moest ze haar loopbaan opgeven, dat was toen gebruikelijk. Haar nieuwe woonplaats was St.-Amandsberg bij Gent. Na enkele jaren kreeg Robert overplaatsing naar Zwevezele. Eerst woonde het gezin in de rijkswachtkazerne en vanaf 1966 in een eigen woning in de Pastorijstraat.
Moeder was bijzonder actief. Kooklessen bij de KAV, wekelijks turnlessen tot op hoge leeftijd, grote afstanden fietsen (naar Sluis HT) en zelfs een keer 'Dwars Door Brugge' lopen. Daarnaast deed ze veel buitenlandse reizen met papa of met familie en vriendinnen. Ze was erg trots op haar tuin. Later was ze ook heel enthousiast om voor de kleinkinderen te zorgen.
In 2016 is mama verhuisd naar het woon-zorgcentrum, eerst in Wingene, dan in Oostkamp. Ook daar nam ze eerst nog enthousiast deel aan de activiteiten. Ze zei dat ze vastbesloten was om 100 jaar te worden. Maar op het einde ging het niet meer en ze is vredig ingeslapen op 27 december 2023.
Stamboom (genealogie/genealogy/généalogie) Lanssens-Denoo: 24.947 personen (individuals, personnes) d.d. 1 december 2024 - site: http://lanssens.be