Georges en Dina hadden op 09.08.1965 een doodgeboren zoontje. Georges heeft het initiatief genomen in 1981 om de correcte schrijfwijze van de naam te laten opsporen door de Rechtbank. Toen de conclusie in 1984 luidde dat het in feite 'Lanssens' had moeten zijn, en hij het recht had om zijn naam te laten wijzigen,heeft hij dat ook effectief gedaan. Zijn broer Hector volgde het voorbeeld. De andere familieleden hebben geen aanvraag ingediend, en hebben zo de schrijfwijze 'Lansens' definitief behouden.
Krant Van West-Vlaanderen editie Kust - 14-12-2012: oud-buschauffeur Georges Lanssens klaagt over dienstverlening De Lijn: waar is tijd van inspraak ?
Georges Lanssens neemt dagelijks de bus richting Oostende om er te gaan biljarten. Als trouw passagier en gepensioneerd buschauffeur vindt hij dat De Lijn te weinig inspraak geeft aan zijn reizigers. Daarom trekt hij aan de alarmbel.
Vijfendertig jaar lang was Georges Lanssens (81) chauffeur voor de firma Deceuninck in Roeselare, een onderaannemer van De Lijn. Sinds hij gepensioneerd is, maakt hij elke dag zijn busrit naar Oostende om er een partijtje te biljarten. Toch voelt hij zich als gewoon passagier af en toe bedot. «Onlangs heb ik een paar voorstellen naar verantwoordelijken bij De Lijn gemaild, met de bedoeling om de service te verbeteren», zegt Georges, die ook een tijdlang gemeenteraadslid in Diksmuide is geweest. «Daar heb ik echter nooit antwoord op gekregen.»
«Het is namelijk al meermaals gebeurd dat een buschauffeur zijn verplichte reisweg niet volgde», aldus Georges Lanssens. «Akkoord, iedereen kan al eens een halte missen, maar drie haltes is toch te veel. Mocht ik zoiets in mijn tijd uitgestoken hebben, mijn baas had er niet mee kunnen lachen.»
Daar ligt volgens Georges de kern van het probleem. «Chauffeurs die voor een privé-uitbater rijden, zorgen zelden voor problemen. Ze melden zich, net als wij indertijd, tien minuten vooraf op hun vertrekplaats, controleren de opgestapte reizigers en vertrekken op tijd. Bestuurders die voor De Lijn werken, komen bij hun halte op het perron, sluiten de deuren van hun bus en laten de reizigers in weer in wind staan tot ze hun babbeltje met de collega’s hebben gedaan. Er zijn ook uitzonderingen, maar over het algemeen is iedereen de baas bij De Lijn sinds de controleurs afgeschaft zijn. Vooral degenen die aangesloten zijn bij een vakbond, zijn meestal de herrieschoppers. Daar heeft de directie schrik van, dus halen ze altijd hun gelijk.»
Maar het zijn niet alleen de luimen van individuele chauffeurs die Georges tegen de borst stoten, ook het beleid van De Lijn wat de afschaffing van haltes betreft, kan bij hem op weinig begrip rekenen. «Neem nu de bushalte in Nieuwpoort-Bad. In 1977 heb ik een gelijkaardig plan nog kunnen tegenhouden, maar wie tegenwoordig naar Nieuwpoort-Bad wil, moet afstappen in Nieuwpoort-Stad en de kusttram nemen. Voor een afstand van amper drie of vier kilometer! Kom me niet vertellen dat een bus dat eindje niet erbij kan nemen. Reizigers die met de trein komen, zijn nu niet meer zeker dat ze nog een verbinding hebben, doordat chauffeurs niet altijd Aribus respecteren. Dat is een systeem dat de aankomst- en vertrektijden van trein en bus op elkaar afstemt. Maar ook in Diksmuide is het niet allemaal rozengeur en maneschijn voor de busreiziger. Er rijden nu veel minder bussen op lijn 41, tussen Diksmuide en Nieuwpoort, dan vroeger. Goed, daar kan ik nog mee leven. Waar ik wel moeite mee heb, dat zijn belbussen die voortdurend naar de dorpen op het platteland worden opgetrommeld om daar één reiziger naar de kapper te voeren. Er zijn zelfs mensen die de belbus reserveren om naar de biljartzaal te rijden, hoewel ze zelf een auto bezitten. Dat kan toch niet door de beugel.»
«Ik beschermde mijn reizigers», gaat Georges niet zonder trots verder. «Bovendien werkte ik voor twee bazen: die van Deceuninck, maar ook met de stationschef van de NMBS moest ik een goede verstandhouding hebben. Waar is de tijd dat reizigers nog inspraak hadden?», zucht de voormalige buschauffeur. «Vroeger liep alles gesmeerd, nu is het ieder voor zichzelf en iedereen heeft het voor het zeggen. Zo kreeg ik het een keer aan de stok met enkele jongeren die het dakraam van de bus keer op keer volledig openzetten, waarop ik het dan weer ging sluiten. Dat kat-en-muisspelletje is een tijdje zo doorgegaan, vooral toen ik met mijn gsm de politie wilde verwittigen. De chauffeur deed immers alsof zijn neus bloedde en kwam niet tussenbeide. Gelukkig heb ik nog gebokst, zodat ik die gasten wat schrik kon aanjagen. Toen de controleurs er uiteindelijk bij kwamen, gaven ze me de raad om me het niet aan te trekken, want dat deden zij ook niet. Maar zo zit ik niet in elkaar.»
Op 15 oktober 2021 verschenen Georges en Dina opnieuw in de krant n.a.v. hun briljanten (65ste) huwelijksverjaardag. We lezen:
Georges volgde het middelbaar in het bisschoppelijk college in Veurne, iets wat uitzonderlijk was in die tijd. Dina liep school in Nieuwpoort en haalde een diploma Snit en Naad. Werk zoeken in 1946-’47 was heel moeilijk dus ging Georges mee om boerenwerk te doen, later ging hij bij een bouwaannemer werken, nog later ging hij aan de slag als houtbewerker, het was daar dat hij Dina leerde kennen: zij was de dochter van zijn baas. Later werd Georges buschauffeur, wat hij 38 jaar deed. Dina werkte als opdienster in een restaurant in Nieuwpoort en naaide kleren voor zichzelf, de familie en vrienden. Nu nog steeds gaat Georges driemaal per week in het dienstencentrum biljartles geven.
Stamboom (genealogie/genealogy/généalogie) Lanssens-Denoo: 24.928 personen (individuals, personnes) d.d. 20 oktober 2024 - site: http://lanssens.be