Gustave van Oye heeft zijn ganse leven gewoond op het vaderlijk domein 'Het Ravenhof' (= de huidige toeristische dienst van de stad Torhout, het domein droeg in die tijd nog niet deze naam). Toen Gustave nog ongehuwd was verhuisde hij op 15.01.1872 voor een tijdje naar Oostende. Hij werd intussen al sinds 1866 'fabrikant' genoemd. Na zijn huwelijk rond 1875 keerde hij terug naar Torhout, en woonde opnieuw als 'fabrikant' bij zijn ouders, ditmaal met zijn echtgenote Catherine Schmitz, zijn dochter Bertha en een Pruisische dienstmeid. Gustave had een lijnwaadfabriek, de grootste van Torhout uit die tijd. Waarschijnlijk wou hij de tolbarrières te ontwijken, want later werd de fabriek verplaatst naar Halewijn in Frankrijk. In het notariaatsarchief in Brugge zou er een kredietopening zitten waarin vader dr. René Van Oye zich met zijn bezittingen borg stelt voor de opening van een krediet voor de firma Gustave Van Oye en Compagnie. De fabriek moet hoogwaardige producten afgeleverd hebben, want ze wist een prijs weg te slepen, vermoedelijk in Barcelona. (bron: mail van Kris Dekeyzer, voorzitter Houtlandse Milieuvereniging vzw).
Later was Gustave ook rechter bij de Rechtbank van Koophandel te Oostende. Zestien jaar na zijn overlijden verhuisde de 62-jarige weduwe Catherine Schmitz op 17.02.1911 van Torhout naar Brugge, waar haar dochter Bertha al woonde sinds 1902.
Gustave stamt uit een doktersfamilie die ook cultureel zeer actief was. Zo was Gustave's broer de bekende schrijver dr. Eugeen Van Oye (°Torhout 03.06.1840 als Eugenius-Josephus-Marie Vanoye +Gistel 04.06.1926). Over Eugeen is het volgende bekend (bronnen: Gezellearchief en Wikipedia).
Om hem een klassieke opvoeding te geven, stuurden zijn ouders Eugeen in de herfst van 1854 naar het kleinseminarie van Roeselare. Daar kwam hij terecht in de zogenaamde 'wonderklas', met Hugo Verriest, Gustaaf Verriest, Karel De Gheldere (zijn neef), Karel Callebert, en als leraar Guido Gezelle. Tijdens Van Oye's poësisjaar (1857-1858) ontstond een innige vriendschapsband met Guido Gezelle. Die schreef vele gedichten voor Van Oye, waaronder, 'Ik droome alreê', 'Rammenta ti', 'Ik misse u' en 'Een bonke keerzen Kind', maar vooral het zeer bekende 'Dien avond en die Rooze'.
In de kerstvakantie van 1858 verliet Eugeen echter abrupt het kleinseminarie. Zijn ouders trokken hem weg uit de invloed van Guido Gezelle (omdat die hem aanmoedigde om priester te worden? Of om andere redenen?). Hij beëindigde zijn middelbare studies in Torhout en ging daarna geneeskunde studeren. Vanaf 1870 werkte hij als dokter voor het internationale Rode Kruis. Op 28 oktober 1876 trouwde hij in Oostende met de Duitse Maria Rumschöttel.
Eugeen Van Oye was behalve arts, literair zeer actief. Hij werd lid van tal van literaire kringen als 'Met tijd en vlijt', '’t Zal wel gaan' en 'De taal is gansch het volk'. Zijn jeugdgedichten bundelde hij in Morgenschemer (1874), waarin gedichten voorkomen die in verband staan met Gezelle. Zijn oeuvre omvat verder dichtbundels, liederen, enkele toneelstukken en literaire essays.
In Roeselare was er een uitgesproken flamingantisme, zeker in het kleinseminarie. Door deze invloed was Eugeen tijdens de Eerste Wereldoorlog actief in 'Jong-Vlaanderen' waar hij ijverde voor de scheuring van België. In 1919 werd hij vrijgesproken voor collaboratie (na een pleidooi van zijn advocaat Hugo Verriest), maar hij werd ontzet uit zijn staatsfuncties en uitgesloten uit de Koninklijke Vlaamse Academie voor Taal- en Letterkunde, waarvan hij sinds 1905 lid was. Zijn ervaring als politiek gevangene beschreef hij in 'Mijn gevangenis'. Na deze gebeurtenissen trok hij zich terug in Gistel waar hij een standbeeld gekregen heeft.
Stamboom (genealogie/genealogy/généalogie) Lanssens-Denoo: 24.947 personen (individuals, personnes) d.d. 1 december 2024 - site: http://lanssens.be