De familie Vermeire was een aloud landbouwersgeslacht dat, net als de familie Meire, in het begin van de jaren 1600 vanuit Oost-Vlaanderen terecht kwam in Sint-Kruis. Ze trokken verder in de nieuw gevormde polders via Koolkerke naar Vlissegem. De opeenvolgende generaties waren steeds 'Jan Vermeire'. Jan-1 boerde in Vlissegem, Jan-2 in Heist en Jan-3 in Westkapelle. Na Jan-3 had het landbouwersgeslacht in de vierde generatie voortgezet moeten worden door de oudste zoon Jan-4 Vermeire. Jan-4 bezat echter niet het nodige talent. Het landbouwersgeslacht werd gered door de geboorte van een tweede zoon (het zevende en laatste kind!) Frans Vermeire die boerde eerst in Heist en dan in Westkapelle. Frans had opnieuw een opvolger Jan-5 Vermeire, die naar Oudenburg trok. Na Jan-5 kwamen Valère Vermeire en ten slotte zijn zoon Eddy Vermeire. Eddy werd gebroodroofd door de Groenen die via geniepige wetgeving in de jaren '1980 zijn landbouwbedrijf onleefbaar maakten. Zo eindigde het eeuwenoude landbouwersgeslacht Vermeire in mineur.
Clara Vermeire - net als mijn grootmoeder Silvie Vermeire - was een dochter van de hiervoor geschetste Frans Vermeire uit Westkapelle. Frans Vermeire (°Westkapelle 09.06.1854 +id. 06.11.1915) huwde met Euphrasia Schram (°Westkapelle 18.11.1853 +id. 21.07.1903). In de jaren 1880 gingen ze bijna bankroet, doordat de graanprijzen ineenstortten van 34 ct./kg naar 14ct/kg wegens de goedkope Amerikaanse import, en door het faillissement van de bank Dujardin in 1874 te Brugge. Frans moest zijn hoeve in Heist verkopen en vestigde zich rond 1890 in Westkapelle op een boerderijtje, hoek Natiënlaan en weg naar Sluis. Het was een kleine hofstede (een kleine 'doening' of een 'krottig postje') van 18 à 20 gemeten of 9 ha, iets wat hij nog gedeeltelijk kon betalen. Daarom moesten verscheidene van zijn kinderen gaan werken of dienen, wat hij als een oneer aanzag. Later is de oudste zoon Albert Vermeire hier blijven wonen, en de dochter Serafine-('Fientje') Vermeire ernaast.
Frans heeft nooit aanvaard dat hij aan de kant van de maatschappij werd gezet door overmacht. Hij leefde met velen in onvrede, aanvaardde niets meer, en dronk een goede pint. Hij is slechts 61 jaar oud geworden, en zijn vrouw Euphrasie zelfs maar 49 jaar. Op dat moment hadden ze 7 nog levende kinderen, waaronder ons later 'metje' Silvie Vermeire die pas 9 jaar was. Tante Gabrielle Meire uit Amerika heeft vaak gehoord hoe triestig deze begrafenis was. De zeven kinderen hebben hard moeten knokken, maar ze hebben het allemaal in het leven kunnen waarmaken. (verhaal van Valère Vermeire)
Camiel Meire huwde dus met Clara Vermeire. Zes maanden later huwde zijn broer Petrus Meire met háár zuster Silvie Vermeire (mijn grootouders). Beide families, dus de broers Meire en de zussen Vermeire, bleven in het ouderlijk huis wonen en namen de smidse over, aan de Kaleshoek 9, te Lapscheure. Dit was tevens een café met de naam "Schoonzicht" wegens het weidse uitzicht op de polders. In een annex aan de rechterkant van het café, was er ook winkel van potten en pannen.
(vervolg van het verhaal volgt hierna, bij Camiels jongere broer Petrus-Franciscus Meire)
Stamboom (genealogie/genealogy/généalogie) Lanssens-Denoo: 24.814 personen (individuals, personnes) d.d. 14 februari 2024 - site: http://lanssens.be