Kaars    ONZE OUDERS    Kaars

     
  Edgard Lanssens


Lieve vader en opa, 

Door een ziekte die langzaam je spieren verlamde, ben je zachtjes de dood ingegaan met je kinderen en kleinkinderen om je bed. Je was trots op je kinderen die alle vijf een goed leven hebben in een hecht gezin.

Je was ook trots op de zaak die je ooit in 1946 begonnen was in het kleine voorvaderlijke huisje langs de Hogedreef - beleggingen en verzekeringen - en die intussen uitgroeide tot een bankkantoor. Overdag werken bij de notaris, 's avonds en op zondagmorgen kwamen de mensen bij ons over de vloer. De mooie eiken zitbank was vaak te klein voor de wachtenden. Je was dan ook een grote werker met een enorm geheugen. Plichtsbewustheid, inzet en eerlijkheid typeerden je, en maakten je bij bij de Oostkampenaren een volksvriend en een vertrouwenspersoon. Iedereen kende "Edegaar".

Het officiële pensioen betekende dat er wat meer tijd vrijkwam voor de tuin en het huishouden, maar natuurlijk ook voor de kleinkinderen die je zeer graag om je heen zag rennen. Ook voor de stamboomopzoekingen had je grote interesse en het afgewerkte familieboek heb je in juli nog mogen zien.
Sinds maart was je gekluisterd aan een rolstoel. Een ware marteling voor een actief persoon die perfect wist wat er aan het gebeuren was en wat er zou volgen. Hoewel voorspelbaar kwam het einde als een zware klap.
 

 
     
  RACHEL  MEIRE

°Lapscheure 25.05.1925
+Oostkamp 17.02.2008
Edgard Lanssens en Rachel Meire EDGARD  LANSSENS

°Oostkamp 14.02.1921
+Oostkamp 06.08.2003
Notarisklerk & Agent NMKN (Fintro)
 
     
  Edgard Lanssens


Lieve moeder en oma,

Door een ziekte die langzaam bezit van jouw gedachten nam, ben je de dood ingegleden met je kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen rond je bed. Je was trots op je kinderen, die alle vijf een goed leven hebben in een hecht gezin.
Je werd geboren in het pittoreske Lapscheure als dochter van de smid, die echter overleed toen je amper 3,5 jaar oud was. Moeder Silvie had drie kinderen, en hertrouwde met de broer van haar man. Die was ook jonge weduwnaar en had een zoon, dus een nieuw gezin met vier kinderen, dat zich in de jaren '30 vestigde in de Schooldreef te Oostkamp. Vaak heb je verteld over de oorlog, dat het eten in het gezin gerantsoeneerd was en dat je niet verder kon studeren. Als typiste bij notaris Claeys kon je goed overweg met zijn klerk, die later onze vader werd. Vader had een dubbel beroep, notarisklerk en zakenkantoor, terwijl jij de 5 kinderen opvoedde. De zondagsmis was heilig en vele goede werken kregen jouw steun.

Nadat de kinderen het huis uit waren ging je vaak op reis, je begon lessen Frans en koken te volgen en werd lid van de sportclub en van verscheidene socio-culturele verenigingen. Iedere zondag werd er taart gebakken voor het geval de kinderen langskwamen - en die was altijd op. In zijn laatste levensjaar heb je vader intensief verzorgd en het mogelijk gemaakt dat hij tot de laatste dag thuis kon blijven.
Daarna ging het minder goed, doordat een kwaadaardige ziekte je geest ondermijnde. Je wist wat het was. Het laatste jaar bracht je door in 'De Zonnewijzer', waar je verzorgd werd door de best denkbare handen. Uiteindelijk kon je de gedachten niet meer uitspreken, hoe sterk je ook probeerde. Voor jou was het genoeg geweest en in ons bijzijn heb je stilletjes afscheid genomen van het aardse leven.